Hmm για να δώ .. Ααα ναι, YOU SUCK !!

Ο καθείς με το ταλέντο του σ'αυτή τη γή που τη πατούμε !! Άλλος είναι καλός στην μαγειρική, άλλος στην ζωγραφική, άλλος στα σπορ, άλλος στις επισκευές και πάλι λέγοντας ... Υπάρχουν και άνθρωποι βέβαια που το μοναδικό τους ταλέντο είναι να σε κουράζουν αφάνταστα ! Και όταν λέμε αφάνταστα λέμε ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ. Να σου σμπαραλιάζουν τα νεύρα, να νιώθεις την κάθε λέξη σαν κατσαβίδι μέσα στο αυτί σου και να θές να τραβήξεις ότι τρίχα έχει απομείνει στο κεφάλι και να ξεριζώσεις το μάτι απο την ρίζα !!! Και ναι ναι ναι Ω ναι, όλα αυτά είναι πραγματικό ταλέντο διότι γίνονται πάντα και στην ''κατάλληλη'' στιγμή. Εκεί που έχεις 92,5 πράγματα να σε απασχολούν, εκεί που νιώθεις οτι ακόμα και ο κόκκος του αλατιού που θα πέσει στο πάτωμα θα ηχήσει στ'αυτιά σου σαν κανόνι, εκεί που έχεις την ανάγκη να πας σε μια παραλία εεεεεεεεέρμος με τα κύματα να ηρεμίσεις, ΜΠΑΜ -> ο ''κατάλληλος'' άνθρωπος στην ''κατάλληλη'' στιγμή. Ειλικρινά τέτοιες στιγμές μου βγαίνει το δολοφονικό μου !! Τρελαιιιιιιίνομαι που έλεγε και η Άσπα. Όμως δεν μου βγαίνει μόνο τότε. Είναι μερικά πράγματα που μπορούν να με κάνουν να τρέμω απο νεύρα !! Θα συγκεντρώσω την προσοχή μου σε 2 μόνο. Νούμερο uno, λοιπόν, είναι η δηθενιά !! Δεν ξέρω αν με ενοχλεί περισσότερο η δηθενιά αυτή καθ'αυτή ή το πρόσωπο. Γιατί okey, αν το κάνεις καλά και μπορείς να το υποστηρίξεις με γειά σου με χαρά σου αλλά όταν είσαι ένα ανθρωπάκι του κερατά και προσπαθείς να μου το παίξεις κάτι, εκεί θα σ'αρπάξω απ΄το μαλλί, δεν γίνεται. Ξέρεις, τύπάκια που απο κεί που πίναν τον καφέ τους όπου να ναι, τώρα δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς Starbucks. Τυπάκια που κουνιόντουσαν με τις Spice Girls και στο ξαφνικό η μόνη τους μουσική επιλογή είναι Μποφίλιου και Βήτα και δε συμμαζεύεται. Και μην παρεξηγηθώ, λατρεύω όλα τα παραπάνω απλά με βοήθησαν στην παρομοίωση. Επίσης μην παρεξηγηθώ, είναι καταπληκτικό οι προτιμήσεις σου να ''εξαπλώνονται'' , είμαι και γω ένας απ'αυτούς αλλά ο τρόπος είναι που με βγάζει εκτός ορίων. Είναι αυτές οι ώρες που σου βγαίνει αβίαστα το ''Gimme a break βρε τραχανόπιτα''. Το δεύτερο κομμάτι που συμπληρώνει το ζευγάρι μου είναι η υπεραυτοπεποίθηση !! Αχ αχ αχ, εδώ παίζει να σηκωθώ και να φύγω μόνο και μόνο για να μην πνίξω τον άλλον στα λασπόνερα του Βαρδάρη ( ντόινγκ ). Πάντα σε τέτοια σκηνικά σκέφτομαι μήπως παραείμαι κακός και επικριτικός με τον κόσμο αλλά πραγματικά δεν είμαι. Όταν μου ρχεσαι και σχολιάζεις το κάθε τι που κυκλοφορεί δίπλα σου με ύφος Κοντέσσας Βαλέραινας ενώ δεν βλέπεις το προσωπικό σου χάλι, ε να μην τρελαθώ ? Και αυτό που αναρωτιέμαι είναι αν όλο αυτό είναι άμυνα ή πραγματικά δεν βλέπουν οτι είναι σαν καλικάντζαροι !! Τείνω προς το δεύτερο δυστυχώς. Οπότε τι λέμε σε όλους αυτούς ?
WAKE UP ...