drink your memories away

..και μπαίνω στη koueen και βλέπω το martini που της έστειλε η lyriel, στην οποία μπαίνω στην συνέχεια για να της εκφράσω τον θαυμασμό μου για το όλο πάρε δώσε και με ξαναστέλνει στη koueen να κεραστώ και έτσι απλά, λιτά κι απέριττα ξεκίνησαν όλα. Εκτός του οτι εγώ με το martini έχουμε μια σχέση πάθους, έχει και catch : να μοιραστείς μια συγκλονιστική/περιπετειώδη/διασκεδαστική απόδραση

august 2010

Κάπου προς Λευκό Πύργο πίνοντας τις δροσιστικές μας μπύρες, εγώ και η παρέα μου μόλις είχαμε γυρίσει απο καλοκαιρινή απόδραση και ''πέφτει'' στο τραπέζι το θέμα του Δεκαπενταύγουστου. Να οργανωθεί ένα τετραήμερο βρ'αδερφέ !! Άντε να βρείς όμως κάτι διαθέσιμο μερικές μέρες πριν την ίσως πιο τουριστική ημέρα του καλοκαιριού. Κουτσά στραβά αποφασίζουμε μέρος και έπειτα ο καθένας θα έκανε την δική του έρευνα για ξενοδοχεία και λοιπά. Όπως ήταν φυσικό, τα πάντα ήταν κλεισμένα εκτός απο ένα. Η πρώτη ένδειξη οτι κάτι δεν πάει καλά ήταν οτι το συγκεκριμένο ξενοδοχείο δεν είχε ούτε site, ούτε καν μία φωτογραφία κάπου σε όλο τον ιστότοπο. Αλλά επειδή δεν θα βρίσκαμε τίποτε άλλο και θέλαμε οπωσδήποτε να φύγουμε και επειδή οι τιμές των δωματίων δεν ήταν και εξευτελιστικές, λέμε okey, μια χαρά θα'ναι. Άν δεν πάρεις κι ένα ρίσκο στα 22, πότε θα το πάρεις ? 

Ξεκινάμε, λοιπόν, γεμάτοι χαρά και κέφι την ημέρα της αναχώρησης και κατευθυνόμαστε προς τον προορισμό μας. Όταν φτάνουμε με το καλό, ο καιρός είναι υπέροχος, το μέρος πανέμορφο, πεντακάθαρες θάλασσες !! Τίποτα δεν προμήνυε την συνέχεια. Και εκεί που σέρναμε τις βαλίτσες και τα ροδάκια να ''διαφωνούν'' απίστευτα με το πέτρινο έδαφος, ξάφνου φτάνουμε σε έναν ανηφορικό δρόμο. Στην κορυφή μια γριούλα που μας περίμενε !! ''Η κυρία Κατίνα θα είναι'' λέμε, είχαμε μιλήσει τηλεφωνικώς. Ανεβαίνοντας αυτην την ανηφόρα γύρω μου έβλεπα εγκαταλελειμένα σπίτια. Σπίτια βγαλμένα απο μια άλλη εποχή. Σαν να ήταν η Σπιναλόγκα απο εκείνο το δρομάκι και πάνω ένα πράγμα. Απο μέσα μου να λέω ''τώρα θα μας πει 'Φτάσαμε' και θα σωριαστώ''. Εγώ τελικά μπορεί να μην σωριάστηκα αλλά εκεί που μας το είπε, ήταν τρείς φορές χειρότερα.

 Ένα δίπατο (όχι στην Σουβάλα) περιτριγυρισμένο με δέντρα και δωμάτια κόλαση. Και το εννοώ !! Απο τα στρώματα πάνω στα οποία η κυρία Κατίνα προφανώς γεννήθηκε, μέχρι την τεράστια φιάλη υγραερίου στην ''κουζίνα'', τους ξεχαρβαλωμένους ανεμιστήρες, την τηλεόραση 8,5 ιντσών δίχως πρίζα, τα ανύπαρκτα σεντόνια και οι πικροδάφνες, στις οποίες σημειωτέον έχω και αλλεργία, να περικυκλώνουν το δωμάτιο απειλητικά. Άνοιγες το παράθυρο και σου ερχόταν το κλαδί στη μούρη. Ειλικρινά τα 3 εκείνα βράδια πιστεύαμε οτι θα δολοφονηθούμε. Ειδικά όταν μάθαμε οτι δεν την λένε Κατίνα. Μετά απο αρκετές ώρες βρήκαμε την ξεκαρδιστική πλευρά του όλου σκηνικού φυσικά και περάσαμε υπέροχα.

I'll never forget, bitch

κεραστείτε ελεύθερα..